Wystawa „Sztuka afrykańska – forma i kolor” jest próbą pokazania i poznania sztuki zachodnioafrykańskiej poprzez jej najbardziej twórcze elementy, elementy najbardziej oczywiste i zachwycające prostotą, a tym samym najtrudniejsze w odbiorze przez przyzwyczajonego do naśladowczej natury sztuki europejskiej odbiorcę. Podstawa rozważań została zamknięta pomiędzy formą i kolorem. I to czystość formy, jej prostota, a zarazem wyrafinowana estetyka stały się podstawą doboru eksponatów prezentowanych na ekspozycji. Wystawa zwraca jednocześnie uwagę na myślenie o sztuce afrykańskiej w kontekście jej wymiaru etnologicznego. Efektem takiego podejścia jest wprowadzenie w przestrzeń wystawienniczą maski nie tylko w formie obiektu składającego się jedynie z części twarzowej bądź nagłownej, ale przede wszystkim maski w rozumieniu tradycji afrykańskiej, a więc w kompletnym stroju. Wszystkie te zabiegi zostały wprowadzone w celu zmniejszenia rozdźwięku, jaki zachodzi pomiędzy artystyczną formą a jej zawartością i przedmiotem.
Zainteresowanie historyków sztuki formą sztuki afrykańskiej, jako jej najbardziej charakterystycznym elementem, nie jest zaskakujące w świetle historii wpływów sztuki afrykańskiej na europejską w I połowie XX wieku. Sztuka ta zachwyciła Europę na początku XX wieku, stając się źródłem fascynacji i inspiracji dla współczesnej sztuki europejskiej. Zauroczenie obiektami afrykańskimi znalazło odbicie na płótnach sygnowanych nazwiskami tej miary co Picasso czy Braque, zachwycając bądź bulwersując odbiorców. Zaś rewolucja zrodzona z formy sztuki afrykańskiej odcisnęła piętno na naszym spojrzeniu na otaczający świat.
Wystawa traktuje temat z punktu widzenia estetyki europejskiej, z zaznaczeniem jedynie kontekstu terenowego. Takie ustawienie problematyki pozwala na ograniczoną poprawność kontekstu kulturowego, co daje jednocześnie swobodę odbiorcy europejskiemu, który przyzwyczajony jest do pewnych, określonych reguł jeżeli chodzi o prezentacje sztuki. Jak twierdziła Elsy Leuzinger, w przypadku Afryki, jej „kulturowy przykład” jest złożonym, trudnym do rozwikłania tworem, którego korzenie sięgają okresu prehistorycznego.
A interpretacje, które nie są poparte badaniami terenowymi mają raczej wątpliwą wartość. W tym przypadku bowiem teorie upadają w zetknięciu ze złożonością rzeczywistości.
Rewolucja zrodzona z formy sztuki afrykańskiej odcisnęła piętno na naszym spojrzeniu na otaczający świat. Wystawa jest, w pewnym sensie, próbą cofnięcia czasu, aby uzyskać możliwość skoncentrowania się na formie, wchodząc w ten sposób w pierwotny, wewnętrzny świat naszej dziecięcej wyobraźni, w której forma i kolor rodzą się oddzielnie, tworząc jednak w dalszym życiu jedność.
