Uczestniczyłem we wszystkich uroczystościach pogrzebowych Profesora: mszy św. we Wrocławiu, pożegnaniu zmarłego przez społeczność akademicką w Oratorium Marianum i pogrzebie na cmentarzu w Mrozowie. Dotychczas nie zdawałem sobie sprawy, jak zasłużony i uczony był mój przyjaciel, prof. Tomiczek. Dowiedziałem się o tym dopiero od wspominających zmarłego na Uniwersytecie Wrocławskim. Ale przed oczyma stoi mi Pan Gienio, który tak ukochał nasz Mrozów, że tu postanowił wybudować dom i spędzić resztę swojego życia.
Stąd dojeżdżał do Wrocławia do Instytutu Filologii Germańskiej, aby prowadzić wykłady i seminaria magisterskie dla studentów, a po powrocie do domu pracować naukowo, publikując liczne artykuły.
Ale u nas, w Mrozowie, był znany przede wszystkim ze swojej skromności i ciepłego uśmiechu. Tę cechę jego charakteru podkreślali mówcy na Uniwersytecie Wrocławskim.
Wprowadził się do swojego domu w marcu 2002 r. Od razu pomyślał o działalności społecznej. Zorganizował dla młodzieży sprzątanie naszej wioski i pobliskiego lasu w ramach akcji „Sprzątanie świata”. Akcja miała ogromne rozmiary, a uczestnicy do dziś ją wspominają.
Prof. Tomiczek postanowił też zorganizować spotkanie z prof. Janem Miodkiem, znanym z wystąpień telewizyjnych na temat języka polskiego. Prof. Miodek, przyjaciel prof. Tomiczka i również językoznawca, wygłosił wykład na temat „Polska w Europie i Europa w Polsce”, głównie dla młodzieży mrozowskiej. Było to wielkie wydarzenie.
Ale największym sukcesem działalności Profesora było odrestaurowanie stojącego na rozstajach dróg, bardzo zniszczonego pomnika Jana Nepomucena. Pomnik pokazał swojemu wieloletniemu przyjacielowi z Niemiec, profesorowi Uniwersytetu w Marburgu, który interesował się zniszczonymi pomnikami na Śląsku. Prof. Rudolf Lenz, bo o nim mowa, do dziś pamięta, z jaką pasją prof. Tomiczek podchodził do tego projektu. Renowacja była bardzo kosztowna, ale prof. Lenz zdobył pieniądze i obydwaj doprowadzili sprawę do szczęśliwego finału. W Mrozowie odbyło się poświęcenie pomnika.
Byłem także uczestnikiem następnej planowanej akcji dotyczącej renowacji pomnika w Środzie Śląskiej, która niestety nie została sfinalizowana.
Prof. Tomiczek oprócz pracy naukowej i społecznej miał też kilka bardzo ciekawych hobby. Bardzo interesował się militariami. Zaczęło się od sklejania modeli. Przy tej okazji zebrał całą literaturę na ten temat. Następne hobby to zbiór białej broni, głównie kordzików. Zdobywał je na targach staroci we Wrocławiu. Razem z nimi zbierał książki na ten temat. Ostatnie hobby Profesora to zbiór ołowianych żołnierzyków związanych z militarną historią świata. Są to zarówno wojownicy okresu średniowiecza, czasów „Trylogii” Sienkiewicza, jak i współczesności. Do tego - oczywiście - pełna literatura. Te zainteresowana świadczą o bogatym wnętrzu Profesora.
Odszedł od nas mądry, światły, ale też skromny i życzliwy przyjaciel
Dziękuję Bogu, że na swojej drodze życia spotkałem takiego człowieka. Cześć Jego pamięci!
