kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
23 listopada roku 1998 starosta średzki Ferdynand Grabowiecki (z Przewodniczącym Rady Powiatu w Środzie Śląskiej Wacławem Jaskułą – przyp.red.) odebrał z rąk premiera Jerzego Buzka akt powołania Starostwa Powiatowego w Środzie Śląskiej. Nieco ponad miesiąc później, w poniedziałek 4 stycznia (…), zasiadł w gabinecie, w którym jeszcze 31 grudnia urzędował burmistrz miasta Antoni Biszczak. Nie zmieniły się sprzęty, firany, dywan, zostało radio marki Taraban, rachityczny kwiatek i choinka. Zniknęły papiery, ale został fotel. Nowe meble będą dopiero za dwa tygodnie*. Chwilowe niedostatki nie osłabiły jednak tempa samorządowych przekształceń. W budynku Urzędu Miasta i Gminy (ul. Wrocławska 2 – przyp. red.), który do 1975 r. był siedzibą powiatu średzkiego, starostwo zajęło jeszcze pięć pokoi. W Środzie nie było Urzędu Rejonowego, więc władze powiatu nie mogły, jak w większości polskich miast, po prostu przejąć jego siedziby*. Na szczęście roszady lokalowe były w Środzie Śl. możliwe.
Cały proces przypominał nieco efekt domina. Jak pisała wtedy Polityka – magistrat wkrótce wyprowadzi się do ratusza, ale musi zaczekać aż ostatecznie zwolni go prokuratura. Prokuratura przeprowadza się właśnie do starej siedziby Urzędu Skarbowego, który przeniósł się już do nowego pięknego budynku. Dlatego w nowym roku burmistrz Biszczak musiał urzędować w jednym pokoju ze swoim zastępcą, a starosta Grabowiecki nie miał nawet wizytówek, bo nie było wiadomo, jakie numery telefonów przydzieli nowemu urzędowi telekomunikacja. Na początku są dwa, ale mają być cztery*.
4 stycznia 1999 r. szyld z napisem Starostwo Powiatowe zawisł na budynku na miejscu tablicy Południowo-Zachodniego Domu Maklerskiego. Gdzie szukać starosty i urzędników informowały odręcznie napisane kartki. Właściwe tabliczki pojawią się na drzwiach dopiero, gdy starostwo przejmie cały budynek12*.
- Samo wieszanie tablic trwało godzinę, dwie. Więcej zajęło porządkowanie budynku i terenu wokół niego - wspomina średzianin Leszek Janikowski. – Najpierw starostwo zajmowało tylko drugie piętro. Starosta i burmistrz do marca mieli wspólny sekretariat. Później, jako pracownik gminy, poszedłem urządzać i przeprowadzać tamten urząd. Wyprowadzka trwała około tygodnia i przebiegła bardzo sprawnie, bo byliśmy dobrze zorganizowani. Przychodziłem pomagać jeszcze do końca sezonu grzewczego, później przekazałem to zadanie konserwatorowi starostwa, którym został Adam Rzesiński. Współpracowaliśmy ze sobą bardzo dobrze. Byłem tutaj, kiedy trzeba było pomóc, coś ustalić, wyjaśnić…
Do sprawnego funkcjonowania urzędu, do obsługi petentów niezbędni są urzędnicy. Pracę w starostwie 4 stycznia rozpoczęły 33 osoby. Podań od kandydatów na kierowników, urzędników i sprzątaczki wpłynęło prawie 300, ale pracę dostało tylko kilkunastu chętnych. Dziesięciu ludzi powiat przejął z wrocławskiego Urzędu Rejonowego. (…) Największym problemem okazało się znalezienie radcy prawnego. Tym bardziej, że pierwszego dnia urzędowania nikt jeszcze nie wiedział, ile będzie w starostwie zarabiał, bo nie nadeszły taryfikatory wynagrodzeń.
– Boję się czy zespół ludzi, stworzony w starostwie, nagle się nie rozsypie, gdy pracownicy zobaczą angaże* – nie krył obaw ówczesny przewodniczący Rady Powiatu Wacław Jaskuła. Obawy te okazały się jednak przedwczesne. Co więcej, są osoby, które w średzkim starostwie pracują do dziś…
*W rozdziale wykorzystano artykuł M. Urbanka „Środa w poniedziałek”, Polityka nr 3, 16 stycznia 1999 r.
